De in Amsterdam woonachtige Alexander Liebreich is de eerste en enige Europese dirigent aan wie toestemming is verleend om in het communistische Noord-Korea te werken met jonge muzikanten.
In 2005 krijgt hij tien dagen de tijd om een groep Noord Koreaanse studenten te leren hoe ze stukken van componisten als Hartmann en Mahler moeten dirigeren. Stukken die nog nooit in Noord-Korea zijn uitgevoerd en waarvan de bladmuziek door Liebreich zelf moet worden meegenomen.

Pyongyang Crescendo focust op twee studenten. De energieke maar verlegen O Eun-Mi en de onzekere Han Song-Hyung. De jonge studente O Eun-Mi wil Gustav Mahlers melancholieke Adagietto dirigeren, maar ze moet het vooroordeel van haar leraren bestrijden dat vrouwen geen Mahler kunnen dirigeren. Liebreich schaart zich achter haar, maar zijn keuze lijkt op een totale mislukking uit te lopen.
En dan is er haar mannelijke studiegenoot Han Song-Hyung die een symfonie moet dirigeren van de Duitse componist Hartmann. De Nazi’s noemden zijn werk ‘ontaarde muziek’ en de keuze van Liebreich om juist dit werk in het totalitaire systeem van Noord-Korea uit te voeren is niets minder dan een statement.
Naarmate de dagen vorderen en het slotconcert dichterbij komt, neemt de spanning toe in de School voor Muziek en Dans in Pyonyang. De studenten en het orkest worstelen met de atonale muziek van Hartmann en de docenten zetten Liebreich onder druk om met extra repetities het niveau op te vijzelen. Het kan niet voorkomen dat tot aan het moment van de uitvoering grote twijfel heerst of orkest en jonge dirigenten de stukken op tijd zullen beheersen.

Voor de Duitse dirigent Liebreich zijn de omstandigheden waarin hij moet werken onvergelijkbaar met die van het Münchener Kamerorkest waar hij chef-dirigent is. Liebreich werd geboren in Regensburg, maar woont in Nederland sinds hij in 1996 de prestigieuze Kondrashin Masterclass won en assistent werd van Edo de Waart bij het Radio Filharmonisch Orkest. Liebreich’s verblijf in Noord-Korea wordt gefinancierd door de Duitse academische uitwisselingsdienst DAAD. Hij hoopt dat zijn aanwezigheid in Noord-Korea de dialoog tussen het westen en Noord-Korea kan versterken. “We hopen hier samen muziek te maken. Zodat de universele warmte van de muziek zich vastzet in hun geest en lichaam.”

Filmmakers Hans Hermans en Martin Maat volgden Liebreich gedurende zijn hele verblijf in Pyongyang vanaf het moment van de eerste repetitie tot en met het slotconcert. Hoewel zij geen toestemming kregen voor interviews met de studenten, werden zij op geen enkel moment tijdens de opnamen gehinderd door de altijd aanwezige ‘minders’.